بررسی و اولویت بندی عوامل بازدارنده فعالیت های نوآوری در بنگاه های کوچک و متوسط گردشگری (مطالعه آژانس های گردشگری شهر تهران)

نوآوری موتور توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع است. از طرفی، صنعت گردشگری در راستای پاسخ به تقاضای فزاینده و گوناگون و پیشرفت تکنولوژی ها به ویژه ict حوزه مناسبی برای توسعه نوآوری ها می باشد. صنعت گردشگری عموماً متشکل ازبنگاه های کوچک است. شرکت های کوچک اغلب می توانند به سرعت به تقاضاها و بازارهای جدید پاسخ دهند و منبع بسیاری از نوآوری ها هستند. در همین راستا، هدف این تحقیق بررسی و اولویت بندی عوامل بازدارنده فعالیت های نوآوری در بنگاه های کوچک و متوسط گردشگری می باشد. جامعه آماری مورد نظر، مدیران آژانس های گردشگری شهر تهران می باشند که عضو جامعه تورگردانان هستند. بدین منظور، به بررسی عوامل بازدارنده فعالیت های نوآوری در ادبیات مربوطه پرداخته شد. سپس، این عوامل در چهار گروه اصلی عوامل هزینه ای، دانشی، بازاری و نهادی در قالب مقایسات زوجی به پاسخ دهندگان ارائه شد تا اهمیت نسبی این عوامل را مشخص کنند. جهت اولویت بندی عوامل فوق، از روش تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (ahp) استفاده شد. نتایج نشان می دهند در میان چهار گروه عوامل اصلی بازدارنده فعالیت های نوآوری در آژانس های گردشگری، عوامل نهادی دارای بیشترین اهمیت بوده اند. عامل کمبود منابع مالی در بنگاه میان عوامل هزینه ای و عدم انعطاف پذیری در بنگاه میان عوامل دانشی در مقایسه با سایر عوامل شناسایی شده بالاترین اولویت را در بازدارندگی فعالیت های نوآوری داشته اند. همچنین، فقدان همکاری موثر با دانشگاه ها و موسسات r&d کم ترین اهمیت را در میان عوامل دانشی دارد. در میان عوامل بازاری، عدم اطمینان از وجود تقاضا برای محصولات نوآورانه اهمیت بیشتری نسبت به تسخیر بازار توسط رقبا بر بازدارندگی فعالیت های نوآوری داشته است.